'' ကဗ်ာနံပါတ္-၁၃ ''

'' ကဗ်ာနံပါတ္-၁၃ ''

ငါ့မ်က္လံုးကိုမွိတ္ထားခဲ့တယ္
အခန္းမီးကို ပိတ္ထားခဲ့တယ္
ဝိုင္တစ္ခြက္ရဲ႕ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရနံ႔
စားပြဲထက္မွာ ဘယ္သူထားခဲ့သလဲ . . . ။

လူငယ္ဗီဇအရ
ငါဟာ ပင္လယ္ေရကိုေသာက္ခဲ့
ၾကယ္အေႂကြကို ေကာက္ခဲ့
ျဖစ္တည္မႈကို ေတာက္ေခါက္ခဲ့တဲ့အျပင္
အေရျပားထဲ အပ္သြင္းၿပီး
ခ်စ္ျခင္းကိုလည္း ေဖာ္က်ဴးခဲ့ဖူးရဲ႕ . . . ။

စြပ္ေၾကာင္းေတြ . . .
စိတ္မွာ၊ အေရျပားမွာ၊ ႏွလံုးသားမွာ
ထင္ထင္ရွားရွား . . .
''မမွားဘူး !
ဘယ္ေတာ့မွ မမွားဘူး!" လို႔
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေအာ္ဟစ္
ငါ့မာနနဲ႔ ငါ
ေနခဲ့တယ္၊ ေလခဲ့တယ္၊ ေပခဲ့တယ္။

ဖိတ္စာတစ္ေစာင္က သယ္ေဆာင္လာတဲ့မုန္တိုင္းမွာ
ငါဟာ အႀကီးအက်ယ္ ဖ်ားလို႔ နာလို႔ . . .
ယံုၾကည္ရာဆီဆန္႔တန္းထားတဲ့ ငါ့ဓားဟာ
ငါ့ႏွလံုးသားေပၚ ေနရာမွားလို႔ . . .
ထိခိုက္ ျပတ္ရွ . . .

''သြားၾကပါ!
ထြက္သြားၾကစမ္းပါ!''
ငါ့အသံဟာ
ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲက ဒဏ္ရာရသားေကာင္လို
အက္ကြဲ စူးနစ္ . . .

ဘံုဆိုင္၊ ကေဖးဆိုင္နဲ႔ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားမွာ
ငါဟာ ေသြးဆာေနတဲ့ သား႐ိုင္းတစ္ေကာင္လို
ေ႐ြ႕လ်ားခဲ့တယ္၊ အေ႐ြ႕မွားခဲ့တယ္။

မာယာဓားခ်က္နဲ႔ ေသြးပ်က္ခဲ့တဲ့စိတ္ဟာ
ကံၾကမၼာကို မယံုဘူး
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို မယံုဘူး
သစၥာတရားကို မယံုဘူး
ကတိစကားကို မယံုဘူး
ဧဒင္ကို မယံုဘူး
ကမ႓ာဦးပံုျပင္ကို မယံုဘူး။

ေမ့ခ်င္ၿပီ . . .
ေမ့ထားခဲ့ခ်င္ၿပီ . . .
အတိတ္မ်ား၊ အရိပ္မ်ား
ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ ေန႔စြဲတပ္အမွတ္တရပစၥည္းမ်ား
စြတ္စိုေသာ မိုးရာသီမ်ား . . .
သြားပါ! ျပန္ယူသြားပါ!
မင္းရဲ႕ဝိုင္ေတြ ျပန္ယူသြားပါ!
ငါဟာ မလတ္ဆတ္တဲ့သစ္သီး
ငါဟာ ရက္လြန္ေနတဲ့ စားေသာက္ကုန္
ငါဟာ ႏြံနစ္ေနတဲ့ျမစ္
ငါ့ကို ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ပါ . . . ။

ေမ့ပါ! ငါ့ကို ေမ့လိုက္ပါ!
မင္းအသက္နဲ႔၊ မင္းအ႐ြယ္နဲ႔
ပင္လယ္ရွိရာ သြားပါ
စိမ္းလန္းတဲ့ျမက္ခင္းေတြဆီ သြားပါ
ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ပါ
တိမ္ေတြကို ၾကည့္ပါ
လေရာင္သီခ်င္းနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းကဗ်ာကို သီပါ
ၿပီးေတာ့ . . .
ၿပံဳးပါ
အဆံုးသတ္ျပကြက္ေတြကို
လွလွပပတင္ဆက္ဖို႔
သြက္သြက္လက္လက္ ၿပံဳးပါ
ရက္ရက္စက္စက္ ၿပံဳးပါ။ ။
(ေႏြလူသစ္)

Posted via Blogaway