အလံမပါတဲ့ အလြမ္းစာ
ေလကၿငိမ္ေနတယ္
စိတ္က မၿငိမ္ဘူး
ရထားတစ္စင္း ထြက္ခြာသြားခ်ိန္
ေလယာဥ္တစ္စင္း ပ်ံတက္သြားခ်ိန္
ဘတ္စ္စကားတစ္စင္း ခရီးထြက္သြားခ်ိန္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ အလြမ္းကို ထုတ္လုပ္သလား
အလြမ္းဟာ အသံကို အက္ကြဲေစသလား
တစ္ေယာက္တည္းေမးခြန္းေတြနဲ႔
တစ္ေယာက္တည္းယိမ္းထိုးေနရတဲ့ကမၻာ
မိုးက ရြာလာတယ္
ႏွလံုးသားက နာလာတယ္
ခြဲခြာျခင္းဟာ မ်က္ရည္က်ေအာင္ ရသေျမာက္ပါလား
ဘယ္ေလာက္ၾကာဦးမွာလဲ
ကိုယ္မပါႏိုင္ေသးတဲ့ ညစာစားပြဲမ်ား
ကိုယ္မလာႏိုင္ေသးတဲ့ မင္းေမြးရက္မ်ား
နံရံထက္က ျပကၡဒိန္ကို ျပန္ၾကည့္တယ္
ေႏြးေထြးေသာ အိမ္
ေႏြးေထြးေသာ အျပံဳး
ေႏြးေထြးေသာ အနမ္း
ေႏြးေထြးေသာ လက္
ကိုယ့္အၿပီးသတ္ ဆိုက္ကပ္ရမဲ့ ဆိပ္ကမ္းေလး
အိပ္မက္ေတြ တစ္ခုမွ အသက္၀င္မလာေသး...
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အၾကား
ျခားထားတဲ့ျမစ္က က်ယ္လြန္းသလား...။
လမ္းေတြက ၾကမ္းတယ္
ေတာင္ေတြက ျမင့္တယ္
ငါ့ကိုယ္ငါ ရဲရဲရင့္ရင့္ ဆြဲဖြင့္ဖို႔
မင္းအခ်စ္ လိုတယ္
မင္းအျပံဳး လိုတယ္
မင္းအသံ လိုတယ္
မနက္ျဖန္လား
သဘက္ခါလား
ငါတို႔အတြက္ အေရးတႀကီးလိုအပ္မဲ့ ထိုးျမဲလက္မွတ္
အိပ္မက္ထဲထိ လက္ေရးက်င့္မိတယ္။ ။
ေႏြလူသစ္
13. 6. 2015
Saturday, June 13, 2015
အလံမပါတဲ့ အလြမ္းစာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment